کد مطلب:19881 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اگر به راستي اعتقاد به معاد پديد آورندة مدينه فاضله است چرا در جامعههاي مذهبي اين همه گناه و تعدّي به چشم ميخورد؟

پاسخ اين سؤال روشن است: در اين كه اعتقاد به معاد يك چنين آثار بارزي دارد، جاي بحث و گفتگو نيست، ولي اگر در چنين جامعهاي كه مدعي مارك ديني است دقت بيشتري گردد، خواهيم ديد كه چنين جامعهها، جامعه ديني و مذهبي نيست، از مذهب تنها مارك آن را دارد ولي از محتواي آن خبري نيست، زيرا يك مسلمان واقعي داريم و يك مسلمان جغرافيائي.
روشن است كه پيآمد ايمان راستين به معاد ارزشهاي بسياري است و درستي اين باور در چگونگي كردار، گفتار، افكار، پندار و احساسات ما نشانههائي دارد. بنابراين، نبود آثار شايستة اعتقاد به قيامت در ميان فرد و جامعه مسلمان را بايد در سستي اين باور جستجو كرد، چون بسيارند كساني كه تنها به نام مسلماني بسنده كردهاند و در دل ايمان نياوردهاند. ايمان امري فراتر از شناخت و علم است، زيرا با تقدس و جاذبة ويژهاي همراه است، يعني بايد به سراسر زندگي شكل و رنگ بدهد. آنكه به راستي از درندهاي ميترسد هرگز از راهي نميرود كه با آن حيوان برخورد كند.
سرور شهيدان، حضرت حسين بن علي (عليهماالسلام) درباره اين گونه جامعهها ميفرمايد:
«اِن الناسَ عَبيدُ الدنيا و الدّينُ لَعِقٌ علي اَلسِنَتهمْ يحُوطونَهُ مادرتْ بِه معايِشَهُمْ فاذا مَحصُوا بالبَلاءِ قَلَّ الدَّيانُونَ».
]مردم بردگان دنيا هستند و دين آويزة زبان آنان است تا روزي كه محور منافع آنان باشد برگرد آن ميچرخند، پس آنگاه كه به آزمايش گرفتار آمدند، دينداران اندكند.[
با اين همه، جنايت و خيانت در جامعههاي ديني، نسبت به جوامع مادي، بسيار كمتر است.

---

معاد انسان و جهان
آية الله جعفر سبحاني